Blog

Had ik het maar geweten…

_{Regelmatig spreek ik mensen en regelmatig komt dan mijn beroep als
uitvaartfotograaf / afscheidsfotograaf ter sprake. Sommigen willen daar niets van weten, of zijn heel terughoudend. Prima! Ieder zijn of haar keuze. Aan de andere kant hoor ik vaak, “u bent ook uitvaartfotograaf?” Dan leg ik uit dat ik uitvaartfotograaf én afscheidsfotograaf ben.}

Als uitvaartfotograaf fotografeer ik alles wat te maken heeft met de uitvaart. Dat kan zijn een opbaring, het samenzijn van de familie, het rouwbezoek en de uitdraging, inclusief de dienst en de begrafenis of crematie. Vaak in combinatie met het samenzijn van de gasten, daarna. Want pas dan zie je de ontlading van de moeilijke tijd ervoor. Er wordt weer gelachen, herinneringen worden opgehaald en er worden afspraken gemaakt.
Je zou bijna spreken van een reünie als de aanleiding niet zo verdrietig was.

Als afscheidsfotograaf kom ik eerder in beeld dan alleen tijdens de uitvaart. Juist wanneer bekend is dat iemand ziek is zonder uitzicht op herstel doet zich de gelegenheid voor de intieme momenten te fotograferen. Bijvoorbeeld van een echtpaar (nog) samen, of een foto met de kinderen en kleinkinderen. Uit de latere gesprekken na een uitvaart blijkt steeds weer dat de mensen de foto’s van hun dierbare koesteren en dankbaar zijn dat de laatste herinneringen zo mooi zijn vastgelegd.

Tijdens de uitvaart zie je steeds vaker de zogenaamde “doe-het-zelvers” die druk zijn met het maken van de foto’s. Niks mis mee, natuurlijk, ook deze beelden hebben een emotionele waarde. Maar wat gebeurt er uiteindelijk met de foto’s? En is de kwaliteit goed genoeg om ze te laten uitvergroten? De foto’s van een fotograaf geven een heel ander beeld. De fotograaf kijkt op een andere manier, is empatisch, maar niet emotioneel betrokken. En vanuit zijn/haar vakmanschap weet hij/zij het beeldverhaal zodanig vast te leggen dat het troostend kan werken.

Bezoek: HerinneringsfotografieLees: Afscheidfotograaf,waarom?

Hoe dan ook, het is spijtig als je achteraf opmerkingen hoort als, “had ik het maar geweten” of “een fotograaf bij de uitvaart, kan dat ook al?

Want veel mensen halen hun troost grotendeels uit het fotoalbum van de laatste periode uit het leven en/of de uitvaart.

Afgelopen week had ik een evaluatiegesprek met een uitvaartondernemer, waarmee ik heb samengewerkt. Hij vertelde me over de familie dat, na de uitvaart van zijn moeder, de zoon regelmatig de foto’s pakte, als onderdeel van het verwerkingsproces. Deze man, zelf vader van een gezin, was enig kind. Natuurlijk, hij vond troost bij zijn echtgenote en kinderen, maar het verdriet delen met je broers en zussen voelt toch anders.

Het doet mij goed dat ik wat voor hem heb kunnen betekenen. Hij wist gelukkig wél van het bestaan van uitvaartfotografie en heeft contact met mij gezocht. Nu vindt hij troost bij de foto’s en bij het zelf samenstellen van het fotoalbum.
Tijdens het laatste gesprek met hem sprak hij zijn dank en waardering uit en vertelde erbij dat hij al veel mensen over mij heeft verteld. Ik bedank hem en realiseer me:

Ik heb er wéér een ambassadeur bij voor de uitvaart/afscheidsfotografie.

Mooi toch, als je in die moeilijke tijden keuzes kunt maken.
Vooral als je al bekend bent met de mogelijkheden van uitvaartfotografie en met de mogelijkheid tot afscheidsfotografie tijdens de laatste periode van het leven.

Want de keus om wel of geen fotograaf in te huren is altijd beter dan:

“Had ik het maar geweten!”

Bezoek UitvaartfotografieBezoek Afscheidsfotografie

Al u wenst te reageren dan nodig ik u van harte uit om dit te doen. Alvast bedankt!